درباره من
به وقت نرگس های زرد (که می دانند/
هدف از زیستن بالیدن است)/
چگونه را به خاطر بسپار، (چرا را فراموش کن)/
به وقت یاسمن ها که ادعا می کنند/
هدف از بیدار شدن رویا دیدن است/
چنین را به خاطر بسپار (انگار را فراموش کن)/
به وقت گل های سرخ (که ما را اکنون و اینجا/
با بهشت شگفت زده می کنند)/
آری را به خاطر بسپار، (اگر را فراموش کن)/
به وقت همه چیز های دلپذیر/
که از دسترس درک ما دورند/
جستجو را به خاطر بسپار (یافتن را فراموش کن)/
و در راز زیستن/
به وقتی که زمان ما را از قید زمان می رهاند/
مرا به خاطر بسپار، (مرا فراموش کن).
ای. ای. کامینگز
ادامه...
96/7 کشتن گربه بده ، موش خوبه ؟؟؟؟
... پسرم در مورد اینکه چنانکه راننده ای، با پیاده ای برخورد کند و پیاده بمیرد...ازم سوال کرد.
گفتم اگر راننده گواهینامه داشته باشه و اتومبیلش هم بیمه شخص ثالث داشته باشه ، بیمه، دیه ای به خانواده فرد فوت شده پرداخت می کنه و همین.
پرسید یعنی برای راننده مجازاتی نیست؟ گفتم مجازاتش پرداخت دیه است البته عذاب وجدانش میمونه باهاش.
گفت: نه دیگه شلوغ نکن، مهم اینه که با دیه مشکل حل میشه...
گفتم اره، اگه آدم توان مالی پرداخت دیه را داشته باشه با دیه مشکل ظاهری حل میشه ولی ، بالاخره آدم ، سبب مرگ یه انسان شده ، من اگه یه گربه را هم زیر بگیرم ناراحت میشم چه برسه به یک انسان .(نمیدونم چرا مصمم بودم متوجه اش کنم که فقط جنبه قانونی قضیه نیست و درگیری آدم با خودش و عذاب وجدان هم مهم هست )...
گفت: پس چطور اون سال که رفتیم تعطیلات خرداد، چغاخور، تو اون خونه ای که اقامت داشتیم موش بود، اون وقت تله موش گذاشتین و موش ها را کشتین و راحت خوابیدین؟ چطور یه سوسک می بینین تا با دمپایی له اش نکنین ول نمی کنین و عذاب وجدان هم ندارین ، چطور....چطور ....
... جوابی نداشتم بهش بدم .گمونم عذاب وجدان مون هم نسبیه ....
پ ن: خاطره ای از یکی از روزهای تیرماه 96
96/5 و خدا ؟؟
میگم دیشب خواب سنگینی بودی، سعی کردم بیدارت کنم برای خوردن قرص....ولی همه اش می گفتی تو رو بخدا بزار بخوابم... و آخر سر هم نتونستم بهت دارو بدم خوابیدی...
میگه: من گفتم تو رو بخدا؟؟ مطمئنی؟؟
میگم : حالا چه فرقی میکنه ...دقیقاً یادم نیست ...مقاومت میکردی در برابر تلاش من برای بیدار کردنت..
میگه: فرق می کنه...آخه هنوز بودنش برام ثابت نشده که به او قسم بدم...
96/1 : چند سوال پیش از خواب!
اگر خدایی هست چرا ما را آفرید؟ چرا زمین را آفرید؟ چرا ما را آفرید تا درد بکشیم درد بیماری، درد دوری، درد تنهایی، درد مردن کسانی که دوست داریم و...
اگر خدایی هست چرا ما را آفرید؟ او به ما محتاج است یا ما به او محتاجیم؟
اگر خدایی هست چرا همه را خوب نیافرید؟
اگر خدایی هست اگر جهنمی و بهشتی هست ؟ چرا باید عده ای جهنم بروند و عده ای بهشت؟ چرا همه را خوب نیافرید و زمین را بهشت نیافرید؟
اگر خدایی هست این خدا چه جوری اینهمه کاردستی اش را درست کرده؟ اینهمه آدم را؟ و چطور دلش میاد اینا نابود شوند؟
اگر خدایی هست این خدا از کی بوده ؟ و بعداز مرگ دنیا، خودش چه خواهد شد؟ میگن خدا از اول بوده، این اول یعنی از کی ؟؟
اگر خدایی هست که آدم ها را آفریده و به اونا زندگی داده؟ چرا این زندگی دایمی نیست چرا بالاخره باید بمیرند؟ چرا آدمها جاودان نیستند؟*
* کماکان سوال هایی مثل سوال های فوق، بخشی از دغدغه های آرمانی است...سوالاتی که دیشب پیش از خواب می پرسید و به هنگام پرسش غمی عجیب در نگاه و صدایش بود